ผู้เล่นที่ดี

ผมเป็นคนที่เล่นกีฬาอะไรก็ได้… ได้แย่มากๆ เพราะตอนเด็กๆผมสุขภาพไม่ค่อยจะดี อีกเหตุผลหนึ่งคือ ผมเป็นคนขี้เกียจ ไม่อยากเคลื่อนไหวร่างกายมาก ติดเกม ติดการ์ตูน และเน้นผ่อนคลายสมองมากมาย นั่นทำให้ทุกครั้งที่ต้องลงไปเล่นกีฬาใดๆ ไม่ว่าจะโดนบังคับในชั่วโมงเรียน หรือโดนกดดันจากเพื่อนๆ ก็ตาม

ช่วงเวลาที่อยู่ในสนาม ผมจะทำตัวเงอะๆงะๆ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเตะบอล ผมมักจะยืนอยู่ผิดที่ผิดทาง ถ้าทีมเราบุก ผมอาจจะไปบังทางเพื่อนร่วมทีม ถ้าทีมเราตั้งรับ ผมจะยืนอยู่หลังทีมตรงข้าม นั่นทำให้ผมคือผู้เล่นไร้ประโยชน์ เสมอ ฮ่าๆๆ

ผมเกริ่นถึงเรื่องนี้เพราะว่า ผมเริ่มสังเกตสิ่งนี้เทียบกับการทำงานที่ผมถนัดมากๆ โดยงานของผมคืองานทำ Software ผมลองเทียบตัวเองเป็นผู้เล่นคนหนึ่ง ผมพบว่า ผมสามารถเป็นกองหน้า เป็นตัวทำประตู ในขณะเดียวกัน ผมเล่นเป็นผู้ป้องกันประตูได้ด้วย นั่นเพราะผมเห็นภาพทุกอย่างค่อนข้างชัด ผมมีประสบการณ์กับมัน ผมดูคนอื่นทำ ผมทำด้วยตัวเอง สรุปคือผมชอบมัน

ในช่วงที่ผมเป็นผู้เล่นในงาน Software นอกจากผมจะเห็นภาพทั้งหมดแล้ว ผมยังคาดการณ์บางอย่างได้ว่าผู้เล่นในเกมจะทำอะไร

ผมเชื่อว่าคนที่ชอบกีฬาก็จะมีพฤติกรรมคล้ายๆกันนี้ ถ้าชอบฟุตบอล ก็จะชอบดูการแข่ง ดูบ่อยๆก็จะเห็น pattern เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยๆ และเมื่อชอบดูก็จะหาโอกาสเล่น และเมื่อลงไปเล่น ก็จะเห็นภาพรวม และอาจจะคาดการณ์บางอย่างได้ เช่น เมื่อไรที่เพื่อนร่วมทีมจะส่งลูกมา ส่งมาตอนไหน ส่งไปทางไหน เราจะวิ่งไปรอแถวๆไหน ต้องกันพื้นที่ ต้องส่งสัญญาณยังไง

เรื่องนี้บอกผมว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตามให้ได้ดี เมื่อเราชอบมัน เราจะศึกษามัน เราจะลองทำมัน ทำจนเห็นภาพรวม และคาดการณ์บางอย่างได้ เมื่อนั้นเราจะกลายเป็นผู้เล่นที่ดี และเป็นที่ต้องการครับ